چهرۀ تابان در تاریخ مبارزات آزادی خواهانۀ افغانستان
چشم از جهان فروبست
با اندوه فراوان بیان می داریم که، ستارۀ دیگری از آسمان دانش، سیاست، فرهنگ، دوستی و محبت ناپدید شد.شادروان تیمور تاچ فرزند ارشد زنده یاد برات علی تاچ مبارز و آزادی خواه نستوه، مشروطه خواه نامدار، یکی از بنیانگذاران حزب وطن، به تاریخ 19 اکتوبر 2020 میلادی، مطابق 28 میزان 1399خ بعد از بیماری طولانی در یکی از شفاخانه های آلمان چشم از جهان فروبست.
انا لله و انا الیه راجعون
تیمور تاچ مرد تحصیلکرده، فاضل و دانا، شخصیت سیاسی- اجتماعی، با منش بلند و شهرت نیک در میان همکارها، دوست ها هم شهری ها از جایگاه شامخی در جامعۀ روشنفکری افغانستان برخوردار بود. نامبرده بنابر شرایط دشوار زندگی از آوان کودکی تا نوجوانی و فراتر از آن، با فراز و فرودهای زیادی در زندگی مواجه شد و تجربه ها اندوخت. این همه سرگذشت و تجربه، زمانی که وی تازه به سال های جوانی پا نهاد از وی مردی پخته و آزمون شده ای به بار آورد و به عیار زمانه اش مبدل ساخت. با هر کسی دوست می شد تا پای جان در راه این دوستی می ایستاد.
تیمور تاچ در هشتم اسد ۱۳۲۵ خ در شهر کابل متولد شد. دورهٔ ابتدایی را در مکتب سید جمال الدین افغان و متوسطه را در لیسهٔ غازی به پایان رسانید. در امتحان کانکور به فاکولته اقتصاد دانشگاه کابل شامل اما نسبت بی علاقگی به این رشته آن را ترک کرد. تحصیلات عالی خودرا در رشتهٔ تاریخ و ادبیات با اخذ دیپلوم ماستری در انستیتوت تعلیم و تربیه ماسکو به پایان رسانید. در سال ۱۹۸۹ بار دیگر در همان انستیتوت به حیث اسپیرانت پذیرفته شد و کار روی رسالهٔ علمی دکتورای خودرا شروع نمود، متاسفانه در اثر تغییر ساختاری و تعویض هویت انستیتوت به دانشگاه رهبری جدید دانشگاه از ادامهٔ کار علمی تیمور و شمار دیگری از اسپیرانت ها معذرت خواست.
تیمور تاچ علاوه بر آموزش درس ها، در مکتب و سال اول فاکولته اقتصاد به ورزش فوتبال عشق می ورزید. وی به حیث گول زن ماهر و نامدار در فوتبال، در تیم های لیسه غازی، لیسه حبیبیه و پوهنځی اقتصاد افتخارات زیادی برای ورزش دوستان و علاقمندان فوتبال کمایی می کرد.
از آن جایی که وی فرزند یک خانواده روشنفکر و سیاسی بود و رویداد های تلخ زندگی خانوادگی (ده سال زندانی شدن پدر به جرم فعالیت های سیاسی در دوره مشروطیت سوم) سراسر زندگی موصوف مملو از کار و مبارزه در راه عدالت، برابری و ترقی کشور عجین شده بود. تیمور از همان آوان کودکی، (شش سالگی) بار مسؤولیت نگاهداری و مراقبت از خانواده را بر شانه های خود حس می کرد. هرچند مادر مهربان و فداکارش با کار معلمی در کودکستان و خیاطی و بافت در خانه بار فشار اقتصادی خانواده را به تنهایی به دوش می کشید، اما مراقبت از دو برادر کوچک تر در کوچه و مسیر راه مکتب و پادوی های اجتناب ناپذیر از این کودک معصوم و نازدانهٔ پدر مردی استوار، متین، مهربان و خوش برخورد بار آورد.
در دوران زندان پدر، با وجود قواعد سختگیرانۀ بر زندانیان سیاسی در جلوگیری از تامین هرگونه ارتباط میان زندانی و دنیای آزاد، و مراقبت و سختگیری زندانبان ها در تامین این قواعد، تیمور پیام آور پیام های شفایی و کتبی مادر از دنیای آزاد و پدر زندانی خود بود. وی به گونه ای این کار پرخطر را به صورت درست و با امانت انجام می داد که تا زمان رهایی پدر از زندان برادرانش، که همراه با وی هفتۀ یک بار به دیدار پدر به توقیف خانۀ ولایت کابل می رفتند، از این امر آگاه نشده بودند. این پیام ها در بلند نگه داشتن حالت روانی پدر در زندان و ایجاد تفاهم میان پدر و مادر در شیوۀ پرورش سالم فرزندان شان نقش بنیادی داشتند.
پایوازی (اجازۀ دیدار) زمینه ای بود برای فرزندهای زیرسن زندانیان تا با چهره های تاریخ ساز کشور آشنایی حاصل کنند. و این آشنایی یک از عواملی بود در تعیین مسیر زندگی آیندۀ تیمور تاچ. وی علاوه بر دروس مکتب و ورزش فوتبال از همان دوران مکتب به سیاست گرایید و تا پایان عمر راه پدر را، راه مبارزه برای عدالت، برابری، آزادی و ترقی وطن انتخاب کرد.
تیمور بعد از سپری نمودن دورهٔ مکلفیت عسکری در صفوف پولیس به ریاست سروی معادن و جیولوجی وزارت معادن و صنایع شامل کار شد. از همانجا برای مدت شش سال عازم ماسکو غرض تحصیلات عالی شد. در بازگشت به وزارت کار و تامینات اجتماعی به صفت مدیر تا سال ۱۹۸۹اجرای وظیفه کرد.
از سال۱۹۹۴ مانند هزاران هموطن دیگر ناگزیر به ترک اجباری وطن گردید و تا آخرین لحظه های حیات در کشور آلمان می زیست.
سحرگاه نوزدهم اکتوبر ۲۰۲۰ بعد از بیماری طولانی در یکی از شفاخانه های آلمان چشم از جهان فروبست.
روانش شاد و نامش جاودان
انا لله و انا الیه راجعون