د حمیدی یاد

” د حميدی ياد” نام كتابی است كه ناشر آن” د افغانستان د كلتوری ودی ټولنه ” مقيم جرمنی می باشد و به زبان پشتو در تابستان ۲۰۰۶م نشر شده است. اين كتاب به همت والای شيرشاه، درمل و پاڅون پسران برومند زنده ياد حميدی توسط مؤسسه نشراتی دانش در پشاور چاپ شده است. اين كتاب مجموعه مقالاتی است كه به مناسبت وفات نابهنگام ميرزا علم حميدی و بخاطر بزرگداشت از شخصيت فرهنگی وی درطی يك سیمينار از طرف شخصيتهای شناخته شده اهل انديشه و قلم زبان پشتو در انجمن فرهنگی بلجيم قرائت شده است. اين شخصيتهای معروف فرهنگی عبارت اند از پوهنمل رحمت گل ځواكمن، زرين انځور، دكتور محمدعلی هما، عبدالواحد نظری، پوهنوال عبدالخالق رشيد، افضل ټكور، كاتب پاڅون، اجمل روهی، نظيف ټكل، بسم الله اكبری.
اين شخصيتهای فرهنگی با صلاحيت، هريك درباره بخشی ازكارهای فرهنگی زنده ياد ميرزا علم حميدی كه عبارت ازكار های ترجمه، نوشتن قصه، سرودن شعر و ساير كار های ادبی می باشد تحليلها و ارزيابی های جالبی به عمل آورده اند. رويهمرفته همۀ اين اهل قلم و انديشه در اين نظر اند كه فرآورده های فرهنگی شادروان ميرزا علم حميدی خدمت بزرگي است درغنابخشی ادبيات و زبان پشتو. به خصوص آثار فرهنگی گوناگون وی برای بيداری و آگاهی ملی نسل جوان و تشويق آنان برای مطالعه، نقش سازنده و تنويری ايفا می كند.
موضوع ديگری را كه بايد اضافه كرد نقش شادمانی، نشاط و تغذيه روحی است كه با مطالعه آثارحميدی می توان دريافت كرد. از نگاه ديد عرفانی انسان كه اسير خواسته های مادی و هوا و هوس نفسانی می باشد، كمتر مجال می يابد كه در باره مسايل معنوی فكر نمايد و با چشمان باطن به پيرامونش نظر اندازد و دريابد كه خداوند با آفرينش بيكران هستی و طبيعت زيبا و به ويژه سياره غنی و دلكش زمين چی نعمتهای فراوان و چی زيبايی های بيكران به آدمی عنايت كرده است. مانند آب، آكسيجن، ميوه ها و غذاهای گوناگون،آفتاب، مهتاب، شب روز و چنين نظم باشكوه و خارق العاده و از همه مهمتر و زيباتر زندگی. انسان وظيفه دارد كه در برابر اين همه خوبيها و عنايات و نعمات سپاس گذار بوده و هر لحظه شكران آن را بجا آورد. يكی از شكلهای اين شكرگذاری با صلح و صفا و مهر و محبت و شادمان زندگی كردن است. هر لحظه يی كه انسان خوش و شاد باشد و لبخندی برلبانش شكوفه زند در حقيقت شكرگذاری در برابر خداوند می باشد. به گفتۀ خانم ژاله اصفهانی: ” شاد بودن هنراست، شاد كردن هنر والاتر. مرحوم ميرزا علم حميدی با ترجمه ها و تاليفات طنزی خويش نه تنها به غنايی زبان پشتو خدمت كرده است بلكه خواننده های خويش را شاد ساخته و شکوفه لبخند را بر لبان شان نشانده است. با اين كار از يكسو به ايشان غذای روحی داده است و از سوی ديگر يك عمليه شكرگذاری را بجا آورده است. به عبارۀ ديگر خدمت دين و دنيا را انجام داده است.
بلی كسانيكه به كارهای ادبی و هنری مبادرت می ورزند يكی از خدمات عمدۀ شان تغذيه روانی مردم می باشد. پُر پيدا است كه انسان از جسم و جان ساخته شده است. همانطوريكه جسم به غذا نيازدارد، جان هم به غذا نيازدارد. همانگونه كه در يك جامعه رفع نيازمندی غذای جسمی ضرورت است، به همانگونه رفع نيازمندی غذای روانی نيز ضرورت است. همانگونه كه فقرغذای جسمی به انسان ضرر می رساند و انسان را دچار امراض گوناگون می گرداند، به همانگونه فقر غذای روحي هم به انسان ضرر رسانيده و گرفتار امراض گوناگون می نمايد. بدين اساس آفرينندگان آثار گوناگون هنری و ادبی از قبيل موسيقی، تياتر، سينما، رسامی، مجسمه سازی، تصويربرداری، داستان، شعر، طنز‌، نمايشنامه وغيره اثرهای ادبی و هنری خدمات بزرگ و قابل قدری را برای تغذيه روحی جامعه انجام مي دهند. بی نياز از تذكر است جامعه ای كه به فقر غذای روحی گرفتار باشد به امراض خطرناك جنگ، خشونت، نفاق، بيرحمی، استبداد، خود خواهی، غرو، كبر، تبعيض، تعصب، نژاد پرستی، دروغ گويی، ريا كاری، غم درونی، دلتنگی وغيره امراض روانی گرفتار می شود.
روان شاد حميدی با درك اين مسئووليت اجتماعی به طور خستگی ناپذير تلاش می كرد تا برای افغانها غذای سالم روحی مهيا نمايد و خوشبختانه كه اين خدمات شايسته فرهنگی وی ازطرف اهل انديشه و قلم به خوبی درك گرديده و قدرشناسی شده است كه نشر و چاپ اين كتاب بهترين گواهی اين قدردانی و قدر شناسی است .

روحش شاد و يادش جاودان باد !